Een kleine groene enclave in de naoorlogse bouw van de wijk Zuilen is het terrein van de inmiddels verdwenen borstelfabriek, het voormalige landgoed Daelwijck. Op die plek is hoogwaardige nieuwbouw aan de Vecht verrezen, naast een klein park van één hectare groot, waarin het landhuis van de eigenaar van de vroegere borstelfabriek is gelegen, later het voormalige gemeentehuis van Zuilen, nu De Parel van Zuilen
En juist op dit wat onderkomen, gemeentelijke parkje werd in 2003 nieuw licht geworpen. De Stichting Zuilen en Vecht, een stichting die de leefbaarheid in de wijk Zuilen een warm hart toedraagt, ontdekte dat het parkje een complete, maar kleine tuin van Leonard Antony Springer was. Een tuin met alle aspecten die een landgoed moet herbergen. Een formele tuin, een gedeelte in Engelse landschapsstijl, een snijbloementuin, een fazanterie en een forse moestuin.
Het originele ontwerp werd gevonden in de archieven van de Landbouwhogeschool in Wageningen.
Van Leonard Springer, dendroloog en tijdgenoot van Zocher en Copijn, zijn momenteel vooral de grote parken en groengebieden bekend, maar de kleine particuliere tuinen van zijn hand zijn meestal verdwenen. De Springertuin Zuilen is er een uniek voorbeeld van.
De Springertuin is door de stichting Zuilen en Vecht opnieuw ontworpen op basis van de oude tekeningen. In 2010 is de tuin bouwrijp gemaakt en nu is de tuin, op een aantal details na, klaar om onderhouden te worden en oogst voort te brengen.